Wyroby, wykonane z naturalnych włókien, łączą tradycyjne sardyńskie wzornictwo z nowymi motywami, wypracowanymi przy współudziale lokalnych artystów. Należy do nich Maria Lai, uznawana za jedną z najwybitniejszych żyjących przedstawicielek współczesnej sztuki sardyńskiej.
W tym miejscu zaczyna się wspinaczka na tzw. Monte Tisiddu – górujący nad Ulassai wapienny masyw, którego szczyt, nazywany Bruncu Matzeu, osiąga 957 metrów wysokości. Pierwszy odcinek drogi jest stosunkowo stromy. Wędrówka nim trwa około 20 minut. Dotarłszy do poziomej półki skalnej, znajdziecie się na pierwszym skrzyżowaniu. Skręćcie w lewo. Stroma ścieżka poprowadzi Was po zboczu. Po około 15 minutach dojdziecie na szczyt, będący wspaniałym punktem widokowym: Waszym oczom ukażą się nie tylko położone w dole Ulassai i otaczające je góry, ale również cała wschodnia Sardynia – od szczytów łańcucha Gennargentu po pomnik przyrody, jakim jest Perda e Liana, od pobliskiego Monte Corongiu w Jerzu po majaczących w oddali Siedmiu Braci (Sette Fratelli), nieopodal Cagliari. Zobaczycie też wybrzeże Tortolì oraz Arbatax. Dodajmy, że Bruncu Matzeu jest również miejscem spotkań geocacherów z całego świata, parających się poszukiwaniem skarbów. Nie przez przypadek Szlak Tisiddu nazywa się „Szlakiem Skarbu”. Majestat dzikiej przyrody łączy się tutaj z sekretami czasów minionych. Legenda głosi, że w pierwszych latach dwudziestego wieku, pomiędzy miejscowościami Jerzu a Gairo, doszło do napadu na pociąg. Banda niezwykle odważnych i zręcznych awanturników zdołała wykraść ogromny ładunek złotych monet. Pomimo usilnych poszukiwań nie udało się trafić na ślad jedynego rozbójnika, który uszedł z awantury z życiem, ukrył łup w tutejszych Tacchi, a potem czmychnął, ścigany przez żandarmów.

Schodząc ze szczytu, po około 10 minutach dojdziecie na rozstaje dróg. Odpowiednio oznakowana ścieżka doprowadzi Was do pierwszej jaskini (doskonała kryjówka na złote monety?), do zwiedzania której potrzebna jest latarka. Od tego miejsca ścieżka biegnie równiną, toteż wędrówka nie nastręczy Wam trudności. Po jakimś czasie znów znajdziecie się przy skrzyżowaniu (nieopodal półki skalnej). Jeżeli pójdziecie prosto, po 15 – 20 minutach marszu natkniecie się na kolejną grotę, znaną jako Grutta de Is Janas. Jej niezwykłość zawiera się w niepowtarzalnej urodzie skał, oblanych promieniami słońca. Jako że znaleźliście się w pobliżu przeszło stumetrowej przepaści, pamiętajcie o zachowaniu najwyższej ostrożności (zwłaszcza jeśli towarzyszą Wam dzieci).
Zwiedziwszy grotę, wróćcie do doliny. Prowadząca tam ścieżka jest dobrze oznakowana. Wspiąwszy się na strome zbocze, idźcie prosto przed siebie. Niewykluczone, że natkniecie się na stado dzikich świń. Nie ma powodów do obaw – zwierzęta są oswojone, przywykły do obecności człowieka. Bitą drogą, którą przemierzacie, w przeszłości wędrowali górnicy. Po zaledwie pięciominutowym, spokojnym spacerze wejdziecie na ścieżkę wiodącą do Ulassai. Po prawej stronie znajduje się źródło wody pitnej. Jakieś 20 metrów dalej leży olbrzymi głaz, który runął na drogę przed dwudziestu laty. 20 minut wystarczy, aby powrócić do Ulassai.